Yine yaz bahar Toy – Düğün ayları geliyor

Yine yaz bahar Toy- Düğün ayları geliyor, yine aileler dökülecek; cüzdanlar boşalacak kredi kartları azacak.

İnsana/ insanlığa her cepheden saldıran ve onu kuşatan kapitalistler, yeni yöntemler geliştirmede pek mahirler. Tüketim çılgınlığını üfleyerek harcadıkları / harcattıkları insancıkları bir de oradan vuruyorlar. Onlar için verimli, bize ise tuzak bir alanda düğünlerimiz: niyetimiz ne kadar halis olsa da israflarımızla çok farklı yerlere savruluyoruz. Aile saadetini de tezyif eden ve yıllarca ödenemeyen faturalar; şatafat, sefahat abidesi düğünler. İsraf öncelikle kendimize zulümdur.

Neymiş çok özel anlarımız ve günlerimizmiş. Hayatta kaç kere evlenecekmişiz ( gerçi istatistiklere göre o konu iç açıcı değil). Kıllarınızı şöyle kestiniz ya acayip karizma oluyorsunuz, küçücük adi bir bezi bir yerinize koydunuz diye en şık, şuh, süper ve de erişilmez oluyorsunuz; felsefe ilmi zorlanıyor safsatayla soslanıyor Ve siz çok çok özel oluyorsunuz, yalan ve sanal şakşaklarla. Olan olmayan harç borç bütün varınızı döküyorsunuz lüzumsuz yollara.

Yerseniz ucuza kapatılmış oluyorsunuz: yarasın!

Maalesef bizim genlerimizde zaten böylesi şeylere bir teşnelik mi var yoksa onlar bizim naturamızı mı bozuyorlar bilemiyorum lakin “çok özel “ başarılılar.

“ Bas bas paraları leylaya
Bi daha mı gelicez dünyaya “

Batıda Orta çağda yapılan düğünler iki insan arasında yapılan birlikten daha fazlasını temsil ediyordu. Birçok düğün, sevgi temelli olmaktan çok güç gösterisi sebepleriyle yapılıyordu. Günümüz İngiliz Kraliyet Ailesi düğünleri gibi. Gelinlerden, sadece kendi güzelliklerini sergilemeleri için değil, ailelerini en iyi temsil edecek şekilde giyinmeleri beklenirdi. Üst sınıflardan olan gelinler, gelinliklerinde pahalı kumaşlar ve iddialı renkler kullanırdı. Böyle gelinlerin çarpıcı renkler, kat kat kürkler, kadife ve saten giymesine çok sık rastlanırdı. Fakir gelinlerse ellerinden geldiği kadar bu şıklıkları taklit etmeye çalışırlardı. Yine batıda safiyetin rengi mavi idi ama gelinlikler beyaz oldu. Beyaz rengin bekareti sembolize etmeyi amaçladığı varsayıldı( Kendini Hz Meryem gibi el değmemiş bakire gören kadınlara saygı duyarım).

Gerçekte ise Beyaz Cüppe sembolik bir Vaftiz elbisesidir. Nitekim vaftiz törenlerinde çocuk, ailesi ve papaz beyazlara bürünürler ve temiz, beyaz yeni bir sayfa açılmış olur.

Asrı saadette nasıldı bu işler derseniz: Ebu Bekir (r.a.) Bahreyn’den kırmızı, ince çizgili bir kumaş almıştı. Bundan Aişe(r.a.)’ye düğün elbisesi diktiler. Bu elbiseyi giydirdiler, annesi onu elinden tutup, dışarıda Ensar’dan bazı kadınların beklediği yeni evine götürdü…( Martin Lings yada Ebubekir Siraceddin: Hz. Muhammed’in Hayatı, say.148 insan yay.)

Atalarımızda da Osmanlıda da gelini süsleme âdeti vardı; bindallılar, üç etekler, telli duvaklar vd.

Bir asır öncesine kadar levantenler ve batı taklitçisi kimi zadegânlar harici bundan ötesini bilmezdik.

Bu meyanda tahrik edilmiş bir özentimiz de Gelinlikler.

Üstten dar cimri, alttan Tavuz Kuşu kuyruğu gibi metrelerce uzunlukta cömert, çoğu sağlıksız malzemeden ( saten görünümlü nylon) mamul pahalı giysicikler. Bir iki saatlik seramoniden sonra ömür boyu saklama zahmetine katlanılan dandik kıyafet. Hoş damatlıkları da böyle yaptılar, çuvalla para öde bir giy at.

Bu elbise fetişizmi*de nedir ağalar?

Tamam beyaz olsun, hatta pahalı bile olabilir bari kullanışlı olsun. Kardeşinin düğününde, iş görüşmesine giderken, bayramda seyranda giyeceğin bir elbise olsun. İnşallah olur.

Masrafa evet israfa hayır!

*1. isim, toplum bilimi İlkel toplumlarda doğaüstü bir güç ve etkisi olduğuna inanılan canlı veya cansız nesnelere tapınma, tapıncakçılık, putperestlik