Aklıyla, zekâsıyla meşhur Calinus, bir gün etrafındakilere:
-Bana filan ilacı yapın, getirin! dedi.
İçlerinden birisi dedi ki:
-Ey her fenni bilen üstad; bu ilacı delilere yaparlar. Delilikse senden çok uzak!
Calinus:
-Bugün bir deli bana baktı. Beni bir iyice süzdükten sonra bana güldü, göz kırptı. Sonra yenimi yakamı yırttı. Eğer benim onunla bir münasebetim olmasaydı, bende kendisine bir benzerlik görmeseydi, nasıl olurdu da bu işleri yapardı? İki kişi birbiriyle uzlaştı, birbirine sataştı, şakalaştı mı, mutlaka aralarında müşterek bir taraf var demektir. Her kuş, ancak kendi cinsinden olan kuşlarla uçar. Kendi cinsinden olmayanla sohbetin mezara girmekten farkı yoktur! diye cevap verdi.
Bilgelerden biri, bir düzlükte bir karga ile bir leyleğin bir arada bulunduklarını gördü. ‘Bir leyleğin bir kargayla ne işi olabilir?’ diye düşünerek, hayret etti. Onları birbirlerine bağlayan, dost eden şeyin ne olduğunu öğrenmek istedi. Merakla onlara biraz daha yaklaşıp baktığında, her ikisinin de topal olduklarını gördü. ‘Topal’lık onları birbirine yakınlaştırmıştı.
Batılları ne cezbedebilir? Ancak batıl! Tembellere ne hoş gelir; tembellik! Cehennem ehli olanlar, cehennem ehli olanları cezbeder. Nura mensup olanlar, ancak nura mensup olanları isterler. Kâfirlerin nefretinden de anlaşılıyor ki, ben doğru yoldayım. Bir gül suyuna pislik böcekleri rağbet etseler, bu onun hakiki gül suyu olmadığına delâlet eder. Gül, hal diliyle pislik böceğine şöyle deyip durmaktadır: ‘Ey koltuğu kokmuş! Gül bahçesinden kaçıyorsun ama, bu nefretin gülistanın kemaline delalet eder. Allah (CC) beni pislikten, murdarlıktan temizledi. Ey bayağı mahlûk, buradan uzak ol! Senin vatanın pisliktir.’
