Sudan Geceleri

Ay ışığından nameler yaptım
Seni söylesin diye
Yıldızlar saçtım etrafına
Geceler bitmez Afrika’da
Uzun sessiz saatler
Ve rüzgârdaki sessizlik korkutur beni
Geceler konuşmuyor birtanem
Yıldızlar konuşmamakta kararlı
Duvar diplerinden
Uzun siluetler geçiyor
Yaşlı gece bekçisi
Gelmeyecek sabahı düşünüyor
Düşünceler kısaldıkça kısalıyor
Sudan gibi
Ruhlar suskun
Toprak savurgan
Cırcır böcekleri sabırlı
Sevda bencil
Çocukça kelimeler
Ağlamayan bebekler
Muti bakışlı anneler
Ve bir yığın dram bırakıyorum geride
Bir yıldız kayıyor olmadık zamanda
Gece beni çekiyor
Ben susuyorum geceye
Beyaz kalpli insanlar
En saf duygularını
İkram ediyorlar
Koskoca
Bir hüzün saçıyorlar
Toz rüzgârına
Ben hikâyeler arıyorum
Şehrin mistik sokaklarında
Ayak izlerini soruyorum
Beyaz kalpli insanlara
Nereye baksam
Kelimelerin çıkıyor karşıma
Nyala küçülüyor geceleri
Ben kayboluyorum sensizlikte.

Aralık 2008/Sudan