18 mayıs 2008 saat 08.00 de teleferik mevkiinden yürüyüş kolu başladı. Evlerden kurtulup ormana daldığımızda börtü böceğin, kuşların sabah cümbüşü, zikri tüm coşkusuyla sürüyordu halen. Her bir varlık bize refakat katkısı sağlıyordu. Bu hal bile sıcacık hanelerimizi terk edip yolumuzu dağlara vurmamıza gerekçe olabilir. Kaç zamandır ihmal ettiğim “dağ aslanları”yla toprak kaldırmanın tam mevsimiydi. Ben toprak kaldırmak derken harici nedenler bir veda organizasyonu da yapmaktaydı. Hoş Bursa’dan gitsekte dağ aslanlarından geçmiş virüslerden kurtulamayacağım; dağ ve dağaslanlarına ilgimin hep odağında olacağı bir gerçeklik. Ama gözden ırak olma darbı meseli de boş değil.
Dostlar çeşmesi, abı hayat duraklarından sonra 3 saatlik –yaklaşık 12 km.- sıkı bir yürüyüş akabinde tonoz yaylasında büyük mola verildi. Bir gözlemimde dağda ki insan ilişkileri üzerine oldu. Çok kimse birbirini tanıyor. Tanısın tanımasın insanların selamlaşması, yardımlaşması, adabı muaşereti şehrinkinden çok alakasız: ilgili, samimi. Şehirlerde ki yüksek yalnızlık orada menfaatler üstü güzel dostluklara dönüşmüş. Bir yıl öncesiyle yaptığım basit bir kıyaslamada gösteriyor ki dağ ahalisinin adedi epey artmış. İnsanlık adına güzel bir gelişme.
Nerde bir güzellik varsa orayı işgal eden alkolik takımı henüz dağların derinliklerine ulaşamamış. Yol boyları ve arabalarının 10 m.lik çevresinin dışına çıkamamışlar. Çıkma ihtimalleri de görülmediğinden endişeye yer yok.
Reis Selahattin beyin “Kafkas Halkları Çalıştayı” dolayısıyla il dışında olması yokluğunu hissettirdi. Gerçi Vekili Salih beyin klavuzluğuda mükemmeldi. Reisin gerektiğinde kendine, bilgi ve yeteneklerini paylaşarak, yedek yetiştirmesi doğrusu övgüye layık bir davranış.
Günün minesi solarken bizde evlerimizin ışığını yakıyorduk. Baki selam olsun dağlara ve dağ aslanlarına…
Fotoğraflar
Not: Fotoğraflar 18 Mayısta çekilmiş ancak makine 19’una ayarlandığından 19 gözüküyor.
