Basın, yayın, gazetecilik gibi eğitimlerde yer veriliyor mu bilmiyorum, ama bir takım basmakalıp ifadeler haber takibinde sıkça karşımıza çıkar.
“Filan’dan Önemli Açıklamalar…”: Oysa o filan, hep ettiği kelamları tekrarlamaktadır, ancak haber vermese olmayacaktır. E filan da laf ediyorsa muhakkak önemlidir. Belki ne laf edeceği daha belli değildir, haber canlı verilmektedir. Sonra derlenip toparlanır, sen şimdilik bas manşeti.
“Dur dedi”: Bir gidişat vardır ortada, iyi veya kötü. Haber içeriği ise bu gidişatı etkileyecektir. Gerçekten durdurur mu bilinmez ama manşette dur denir.
“O’na Bu’na Müjde”: O, bu; memurdur, ev kadınıdır, taşeron işçidir, değişir. Haber üç kuruşluktur, vaattir, gerçekleşir, gerçekleşmez, önemli değil. Müjde de geç.
“Fena Yakalandı”: Genellikle magazin haberlerinde karşımıza çıkar. Yakalanan şahıs meşhurdur illa. Nasıl yakalandığı mühim değil, çok sıradan bir durum bile olsa yakalanmıştır ve fenadır.
Daha birçok örnek verilebilecek bu teranelerden en ilgi çekici olanı bence “son noktayı koydu” olanı.
Çok çeşitli son nokta koyucular vardır. Siyasiler, bürokratlar, mahkemeler, patronlar, bilim adamları, oyuncular, yönetmenler, yapımcılar, caniler, dolandırıcılar… Kamuoyunda tartışılan konular, bilinen olgular; bu eşhasın eylemleri, tespitleri, işaret buyurması, beyanları, allem ve gullemleri ile vuzuha ve son noktaya kavuşurlar. Aynı konuya daha önce son nokta konulmuş da olabilir, en son son nokta koyucu bir daha koyar ve daha önceki son noktaları etkisiz hale getirir.
Bilmezdim kelimelerin bu kadar kifayetsiz olduğunu, haberleri okumadan önce.
Havalar nasıl olursa olsun, son noktanız iyi olsun kıymetli vatandaşlar.
